Hej!

 Heeej!

Gdzie uciekł prawie cały styczeń? Nie ukrywam, że fajnie byłoby, jakby i do wiosny tak poleciało! To pierwszy post w 2021, dlatego chcę Wam na początku życzyć wszystkiego, co najlepsze - zdrowia, sukcesów i miłości i aby ten rok był dla wszystkich łaskawy - niech wszystko idzie po Waszej myśli :) 

Dzisiaj mam dla Was kilka zdjęć z jesieni - mam trochę zaległych sesji, a taki jesienny, kolorowy klimat nie może się zmarnować. Tak w ogóle, w przyszłym miesiącu (dokładnie 16.02) mój blog, uwaga, tamdadadaaam, kończy 10 lat! Wiecie, jaki to kawał czasu? Ja czuję, jakby to było wczoraj, a jakby nie patrzeć, to prawie 1/3 mojego życia. Jestem wdzięczna, że mimo rzadko pojawiających się wpisów, nadal tu jesteście, czytacie i komentujecie <3 planuję zrobić jakiś przegląd "blogowyych staroci" na instagramie, także stay tuned, bo na bank będzie ciekawie! Tymczasem zostawiam Was ze zdjęciami.

 Hej!

Ostatni miesiąc zleciał mi wyjątkowo szybko. Tak, jak (prawie) cała jesień - i (prawie) cały rok. Czekam już utęsknieniem na Święta i nieśmiało marzę, żeby zleciały one wolniej, niż ostatni czas. Chcę trochę odpocząć, potrzebuję tego. Mam nadzieję, że u Was wszystko w porządku i że chłoniecie klimat Bożego Narodzenia na co dzień - u mnie w tym pośpiechu ciężko się napawać, ale chociaż prezenty kupione. Nie wszystkie - bo o ile dla kobiet jest cała masa pomysłów, to z prezentami dla męskiej części mojej rodziny zawsze mam problem - dlatego kilku rzeczy jeszcze mi brakuje. Jeszcze mam czas :) 

Dzisiejsza stylizacja niezimowa, a wręcz wczesnojesienna (jakoś z października). Mam po prostu sporo zaległych zdjęć, którymi chciałam się podzielić :) tę kurtkę mam już naprawdę wieeele lat i mam wrażenie, że to jedna z najbardziej uniwersalnych rzeczy, jakie miałam. O ile jeansy noszę turborzadko, o tyle kurtki z tego materiału uwielbiam. 

 Hej! 

Dzisiaj będzie trochę bardziej "beauty" post. Temat keratynowego prostowania włosów kiedyś już poruszałam, jednak uznałam, że warto go trochę odświeżyć - tym bardziej, że w ostatnim czasie wróciłam do keratyny po ok. półtora roku - i tym razem na nieco innym preparacie. Ale po kolei. Moja przygoda z keratynowym prostowaniem zaczęła się ok. 5 lat temu i choć nie robiłam go regularnie, to nie wiem, jak wyglądałyby moje włosy, gdybym nie zaczęła w ogóle - na dowód znalazłam stare zdjęcie (będzie na końcu posta), na którym widać moje kudełki przed pierwszym zabiegiem keratynki. Faktem jest, że wtedy nie rozstawałam się z prostownicą, średnio jadłam i miałam zerowe pojęcie o odpowiedniej pielęgnacji, więc to też znacznie wpłynęło na to, że moje włosy wyglądały jak poszarpane sianisko. Mimo, że efekt keratynowego prostowania na ogół utrzymuje się kilka miesięcy, to moje włosy już nigdy nie wróciły do tak fatalnego stanu, jak na początku. W ciągu ostatnich (niecałych) dwóch lat, kiedy jej nie robiłam, nadal suszyłam i prostowałam włosy, ale prostownicę zamieniłam na szczotkę prostującą, która ma mniejszy, krótszy kontakt z włosem i nagrzewa się do niższej temperatury. Dbałam o w miarę dobre odżywianie, a od kilku miesięcy olejuję włosy i suplementuję biotynę - i uważam, że dzięki temu moje włosy nie są w złej kondycji (a właściwie nie były, bo teraz, po keratynie, wg mnie są prze-fajne!). Stan naszych włosów to efekt kilku składowych, ale wykonywanie keratynowego prostowania co jakiś czas też dorzuciło swoje trzy grosze. 

 Hej! 

Miałam chwilkę z rana, aby napisać post, a że zalegają mi jeszcze letnie zdjęcia, to uznałam, że czas najwyższy zamknąć "letnie klimaty" i zająć się na dobre jesienią :) w życiu codziennym już dawno to zrobiłam, nawet się przyzwyczaiłam - ale nie ukrywam, że chciałabym wrócić do okresu letniego - albo przeteleportować się do kolejnego lata - o, tak lepiej! Ten weekend zapowiada się super - przyjeżdża moja siostra (będziemy oglądać zdjęcia z wesela!), a niecałe 2 tygodnie temu na weekend dość niespodziwanie przyjechał mój chłopak (niecałe 2 dni to malutko, ale zawsze coś <3) - mam wrażenie, że dzięki temu szybciej upływa mi czas. Do Świąt jakoś zleci!

Co do zdjęć - spódnica jest z okresu, kiedy ważyłam jeszcze z 40-parę kilo, także nie wiem, jakim cudem jeszcze się w nią mieszczę, ale widocznie nieźle się rozciąga :) myślę, że t-shirt z napisem fajnie współgra zarówno ze spódnicą, jak i tenisówkami. Swoją drogą, kupiłam je na wesele i poprawiny do Asi jako butki na zmianę i powiem Wam, że już nigdy nie wezmę innych płaskich butów, niż trampki - co to była za wygoda! Jednyny minus jest taki, że szybko się brudzą - jesienna brzydka pogoda sprawiłaby, że w mig by nadawały się do prania - choć jak się przyjrzycie, to i przy robieniu zdjęć trochę kropił deszcz. Jak Wam się podoba taki zestaw? Lubicie taką długość spódnic?